میپرستم هر آنچه هستی تو !
زیر پایت بهشت را داری
وسط آفتابِ تابستان ...
"بویِ اردیبهشت را داری"

هیچ چیزی برای آرامش،
مثلِ زیبایی صدایت نیست
چشم من کور باشد آن وقتی
که ببینم به زیر پایت نیست

چادرِ مشکی ات در افکارم...
جان پناه تمام "آهو"هاست
باغ کمرنگِ روسری هایت
جایگاه تمام شب بوهاست

لحظه ی نا امیدی از دنیا
تو که باشی دوباره میخندم
تو همانی که وقت اندوهم
روی دستت دخیل میبندم !

ماه بانوی من تویی، مادر !
بی تو حالِ دلم پریشان است
نفست هدیه ی خداوند است
خنده ات بازتاب عرفان است

دست خود را، به بوسه ام بسپار
تا شود مرهم ِ دل و جانم
از تلاطم مرا ببر بیرون
عصرها با خودم که میمانم

سهم قلبت همیشه خوبیهاست
با تو مثلِ شکوهِ مهتابم
"هاله"ی نورم و در آغوشت...
تا ابد عاشقانه میتابم

هاله محمودی
ZibaMatn.IR