قصه ی فصلِ سرد هم به آخر می رسد و چشم و دلمان روشن می شود به بهآر...
روشن می شود به شفاف ترین نورها، جآنانه ترین رنگها و بی وقفه ترین لبخند و آبی ترین آسمانی که می شود چشمها را به آن سپرد...
حتی از همین دهه ی نخستِ اسفند که انگار زمین به جوانه های سبزِ تازه خو گرفته و دریایی از شکوفه و گل و عطرهای دلپذیر تو را رهسپارِ شادترین روزهای عمر می کنند، به خاطراتِ خوشِ اسفندهای کودکی شبیه اند و دل ات لَک می زند برای سرخوشیِ بی مرزِ همان روزها...
قصه ی سردِ زمین تمام می شود و روشنی سر می رسد و روزهای بهتر از این، هر کجا که باشند عاقبت راهشان را به سمتِ آدمها، به سمتِ این روزگار کج می کنند ...
دوباره گل های نسترن در اواسطِ بهآر محشر به پا می کنند و تمامِ گلدانها از شمعدانی ها لبریز می شوند ...
یک روز بیدار می شوی و بهآر در چشمانت طلوع می کند
و زندگی، از هر لبخند و کلام ات سرریز می شود ...
ZibaMatn.IR