دیوانه وصلم

از باده چون لعل بده جام و شرابم
ارچند که دیوانه و سرمست و خرابم

دور از بر تو در بر آتش به چه حالم
چون شمع که میسوزم و هم سینه کبابم

شاید که نداند کسی از حال پریشم
از درد فراق تو که من سخت عذابم

گاه سوزد و گه غرق نگاه تو شود دل
پروانه ی شمع تو و بر آتش و آبم

در بحر فراق تو شنا ساده نباشد
هجران تو امواج و دران من چو حبابم

بیتو چه کند دیده و دل گر نه بنالد
از وصل بکن شاد که من غرق سرابم

«من» که زشب تا به سحر خواب ندارم
دیوانه وصلم، منما مست خطابم
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
خوش بین