فرمانروای تاریکی
عجیب نیست که تو مرده ای، جهان مرده؟
بروی بستری از ابر آسمان مرده
درختهای زیادی کنار تو مردند
بهار دهکده پشت در خزان مرده
چقدر یخ زده شب های این زمستان را
چقدر حس نشاط پرندگان مرده
تو چشم بستی و انگار اتفاقی نیست
که ماه بین همین تکه از زمان مرده
و گیسوان تو فرمانروای تاریکیست
هزار مرثیه در لابلای آن مرده
خوش بین
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
