چه خوشبو میشود کوچه از عطرحضورت
قدمهایت تکنوازی میکند در قلبی که سَر رفته از احساس عاشقانه ها
گُم میشوم در پرسه های سَردَرگُم و درد به اُستخوان میرسد از وابستگی دیدارت
چه بی بهانه جا میگذارم دلواپسی هارادر کهنه تَن پوشی که سراسر خاطرات دور ونزدیک توست
آرامتر برو که برگهای پاییز را زیر پاهای پُر غُرورت ببینم که همانند دلم از دوریت تجزیه می شود
طنابهای پیچیده در خیالت را دوست دارم وقتی از جنس دلتنگی توست وهمانند اَشک مرا به اِسارت میکشد
همچون باران خیسم کن که چطرم را به عمد سوراخ کرده ام که بوی تو بگیرم
آه ای غم مبهم و خیال بی خیال من تو سر کرده کدامین احساسی
تو را از کدامین مرمر خارا ساختند که دل شکستن را میدانی ولذت میبری
چه میشود به عمد جای بگذاری گاهی نگاهت را در چشمان منتظرم که تو دلیل دلنوشته های منی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
دلنوشته هایی دلی بدون هیچ مخاطب خاص