شیرینی لبان تو ، فرهادی آورد
دلخواهی آن قدر که غمت ،شادی آورد
جز عشق ِ دلنشین تو، کآرام جان ماست،
دامی ندیده ایم که آزادی آورد
دل را خراب کرد و به گنج هنر رسید
عشق خرابکار تو آبادی آورد
مقبول باد ، عذر کمند افکنان عشق
چشم غزال ، رغبت صیّادی آورد
گر عشق ورز و مست نمی خواهدم خدای
باری، چرا جمال پریزادی آورد؟
ای جان سراب نوش نگاهت، بگو دلم
رو به کدام سوی در این وادی آورد؟
کوه غمت به تیشه ی جان می کنَد دلم
شیرینی لبان تو ، فرهادی آورد...
ZibaMatn.IR
