به فال نیک می گیرم ترک های فراوانی
که رنجانده ست روحم را و تو آن قصه می دانی؟
که تاوان رسیدن ها همیشه حاصلش زخم است
و نور از زخم تابیده، به عمق هر چه نادانی
چه راه دور و دشواری، تو محکم باش و این دریاب
سرانجام زمین با رنج طوفان است بارانی
به لبخند خداوند از پس هر نور جاری شو
برای عمق شب بی نور، هرگز نیست پایانی
کنار روح بیمار و ستم دیده کمی بنشین
ببخش از سرخوشی هایت که دائم نیست مهمانی
جهان هرگز نمی چرخد به غفلت در مسیر خود
به نام عشق جاری شو که تو هم پای جریانی
اعظم اسماعیلی(بانوالف)
ZibaMatn.IR
