در مسیر کوچ بی پایان
روزیکه باران می زند بر صخره ی عریان
وقتیکه سوتک میشود هر شاخه ای در باد
باید برایم زورقی باشی که با امواج
راه سفر گیرم به سمت هر چه بادا باد
====
آواز رود و باد و باران با تو نزدیکست
صدها چکاوک در کنارت لانه میسازند
کبک و کبوتر، سار و تیهو از تو میگویند
از دست خوب و مهربانت دانه میگیرند
====
با هر سحر گویی که عطر تندی از پونه
همراه خورشید از میان چشمه میجوشد
آویشن است و مرزه و آلاله ای وحشی
پروانه ای کز شهد گلها جرعه می نوشد
====
بادی ز روی اَرژن و جاشیر و کَلپوره
می لغزد و دمنوشی از ییلاق می سازد
از لا به لای شاخه های سرو کوهی باز
می پیچد و در چادری اطراق می سازد
====
با اشتیاق ایلی از اقلیم زیبایی
در پهنه سبز علف زاری به کوهستان
قشلاق را در فصل تابستان رها کردند
یک بار دیگر در مسیر کوچ بی پایان
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
علی معصومی (تعدادی از سروده های بعد از ۱۳۹۹)