عشق، تنهایی، شوق، غم، خوشی، زیبایی...
بعضی واژه ها چهره ندارند، جسمیت ندارند، به چشم دیده نمی شوند و فقط توی ذهن ماست که معنی پیدا می کنند... "عشق" برای من یک شکل است، برای دیگری یک شکل دیگر... "تنهایی" برای من یک معنا دارد، برای دیگری معنایی دیگر. به این کلمه های بی چهره می گویند: انتزاعی.
.
از به چشم آمدنی ها، از باچهره ها، از قیافه دارها هم بعضی هستند که باز برای هرکسی معنی خاص خودشان را دارند...
"نان"
نان برای یکی یادآور آمدن بابا هر غروب به خانه است؛ چون با خودش نان و بوی نان تازه می آورده.
برای یکی صبحانه و پنیر و چای شیرین را تداعی می کند.
برای یکی نان، فقط نانِ زیر کباب است؛ ولاغیر!
برای دیگری همان است که گذاشته بودند توی سفره عقدش...
و برای بعضی، برای عده ی زیادی "زندگی" است. قوت غالب، خوردنیِ اصلی، رنگ سفره، همه ی شامِ شب...
.
نان گران شده! و فروشش کم شده. یعنی عده ای همین "نان" را نمیتوانند بخرند تا قاتقِ نانشان کنند!
.
گاهی نیت کنید به نام انسانیت، بروید محله ای پایین، فرودست، کم بهره... یک پختِ تنورِ نانوایی را بخرید و بسپرید که نان ها را مجانی پخش کنند بین مردم...
بعد شب توی خانه، سرِ سفره ی خودتان، طعم نانِ توی سفره دیگری کامِ شما را شیرین خواهد کرد. تضمین میکنم!
امتحان کنید!
ZibaMatn.IR