من امتداد خواهم داد
من تا فاصله ی بین بودن و زیستن
امتداد خواهم داد
من آبستن حرفم...
دوست دارم در - غار حرا - نماز بخوانم
آب، از سر ما گذشته است
بگذارید حرف های خشن
بی پروا، در میان هوا موج زند
من قلبم را داده ام
من قلبم را
به شکست های - وحشتناک باد - داده ام
هوا تاریک است
و ادراک حباب های تهی سخت
و عمق درناکی عمیق آن پرنده سخت
فریاد خواهم زد
فریاد...
مرگ و نیستی صدای یک فریادند
که می گویند: باد آبستن است
مهتاب...!
چگونه در دل شب می درخشی!؟
مرا نیز با خود ببر
به خاطرم بسپارید
که هوا تاریک است
به خاطرم بسپارید
چه معصومانه مردند
یاران همیشگی من!
من منسجم ترین صبح ها را
می خواهم
تا قلب شیپورهای وحشی
در دامن طبیعت بتپد
رعنا ابراهیمی فرد
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
