هر چند یکبار کودک درون خود را رها کنیم
بفرستیم به پیاده روی در جنگلی که خانه ای روی درخت ساخته اند
مثل خانواده دکتر ارنست
بچه بودم چقدر دوست داشتم منم خانه ای روی درخت داشته باشم
بروم داخلش کتاب بخوانم و از زاویه های مختلف گوشه و کنار جنگل را دید بزنم
یادم می آید روزی که دانش آموز ابتدایی بودم و امتحان تاریخ داشتم
رفتم کل کتاب را روی درخت توتی که در حیاط داشتیم نشستم و درسها را ازبر کردم درخت چند شاخه بود و وسطش جای مناسبی برای نشستن داشت
درس می خواندم و هرازگاهی توتی میل میکردم و صدای پرندگان که روی شاخ و برگ درخت می خواندند را گوش میدادم
امتحانم را خوب پس دادم و همنشینی با درخت توت را هرگز فراموش نکردم
وقتی آدم از انجام دادن عملی لذت میبره خاطره اش سال های سال تو ذهنش باقی میمونه
و مرورش باعث ترشح هورمونی بنام سروتونین در مغز میشه که روحیه خوبی در آدم ایجاد میکنه که باعث میشه زندگی دوس داشتنی تر بشه
من همیشه پایه کودک درونم هستم
شاید الان هم درخت بزرگی باشد که شاخ و برگهایش جای مناسبی برای نشستن داشته باشد
بروم و بنشینم کتابی ،شعری ، متنی بخوانم و یا به دور دستها بنگرم و خاطره های خوب زندگی ام را مرور کنم
کودک درون خود را تنها نگداریم
رعنا ابراهیمی فرد
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
