(عطش)
آنگاه که در سایه ی مبهم شب
در بستری چمنزار
از آسمان شب
عشق می بارید
در سکوتی بی پروا
در راهرویی مملو از کاج های خاموش
قدم زنان در رگ های تنم
به استقبال عشق آمدی
نفس هایت را در بارشی شجاعانه
به اندام خسته ام دمیدی
...هجوم سربازهایی از عطش
در ریشه های خشک من
بیدار شد
و آنگاه در من منی آغاز شد
من بعد از تو.
فتانه حضرتی پیچک
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
