ما در تمام زندگی تجربه های زیادی از لذت و سرخوشی،شکست و ناکامی ،تحقیر ها و سرزنش ها و تشویق ها و موفقیت ها را با تمام وجود درک میکنیم.
اما میل شدید آدمی به رنج است ناخود اگاه دردها و رنجها بیشترین ماندگاری و فشار را به ما تحمیل میکند!
زمان یکی از اجزای هوشمند هستی است که در مقابل خواسته های زور گویانه ی ما واکنش منفی نشان میدهد.
مثلا زمانی که میخواهیم در یک شادی بیشتر بمانیم و زمان را متوقف کنیم زمان سریع تر میگذرد و انگاه که میخواهیم لحظات سخت و دردناک سریع تر تمام شود زمان شکنجه گاه می شود و ثانیه های انتظار کشدار می شوند.
«این رنج ناشی از تحمیل نظر شخصی مان به زمان است»
رها بودن در زمان و هم فازی با زمان از ما به قول مولانا (ابن الوقت ) بنده زمان می سازد این فرزند زمان شدن به ما فرصت لحظه ها را زندگی کردن و پذیرش آن لحظه با تمام ابعادش را می دهد.
عبارت تاکیدی:من بنده زمان هستم و با هم فازی و صلح با زمان ،لحظه حال را با تمام ابعاد می پذیرم.💪
فتانه حضرتی پیچک
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
