وعده باران ندهید

شانه را زیر خم زلف پریشان ندهید
ناله در نای دلآشوب نیستان ندهید

دود آهی که به آتش بکشد عالم را
به تماشاکده ی گردش دوران ندهید

حکمتی بوده اگر ساکن دنیا شده ایم
بیش از این دلهره لحظه تاوان ندهید

با شمایم که به شومینه هم ایمان دارید
کلبه ی یخ زده را دست زمستان ندهید

قحطسالی شده این را همگان میدانیم
هرچه خیر است ولی وعده باران ندهید

قرص نانی به سر سفره اگر بود که بود
و اگر نیست بما نسخه ی ایمان ندهید

ما کبابیم که با سوز جگر ساخته ایم
لقمه از مرغ مسمّایی و بریان ندهید

من و بلقیس سبا را به شما بخشیدیم
طرح زندان شدن مرغ سلیمان ندهید

لانه مورچه را شبنم صبحی کافیست
شهر ویران شده را مژده طوفان ندهید
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
علی معصومی (تعدادی از سروده های بعد از ۱۳۹۹)