چشمان تو شعری ست که صد قافیه دارد
امّا چه کنم؟ با دل من زاویه دارد!
این آبی بی واهمه، این شهر ستاره
چون علم نجوم است که صد فرضیه دارد
چشمان تو معدنی از نور و بلور است
دنیا به غنی سازی آن حاشیه دارد
این سفرهٔ رنگین قلمکار، کجای ست؟
کز فلفل و نعنا و نمک، ادویه دارد!؟
این باغ پُر از برکت و این جنگل مخمل
باران شکوفه ست که هر ثانیه دارد
این دُرّ یتیمی ست که دلخواه جهان ست
هر عاشق دلخسته از آن سهمیه دارد
این قدر مرا از درِ خود بازنگردان،
هر قطره ز اشک منِ عاشق، دیه دارد
من گریه کُنان قصد تقرب به تو دارم
هرکس به تو نزدیک شود آتیه دارد...
ارس آرامی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
