امام رضا (ع)
سلام آقای خوب و مهربونم!
اجازه هست من هم زائرت شم؟
ضریحت رو بگیرم قد عمرم
شده حتی یه لحظه شاعرت شم!
سرم پایینه از بس بغض دارم
منو مهمون آغوشت کن این بار
یه برگم زیر آوار غم و درد
تو این برگو از این پاییز بردار!
میگن هستی پناه اهل غربت
غریبم من درست مثل تو آقا!
به جون کفترای گنبدت که
امید من تویی از کل دنیا...
هنوز رج می زنم آواره گی مو
گرفتار یه طوفانِ عجیبم!
نمی خواد بشکنه انگار طلسمم
بریدم! ناامیدم! بی نصیبم!
از این تاریک تر دیگه نمی شم
مثل چاهی پر از ترس و گناهم
تو مرهم باش واسه قلب خسته م
با اینکه می دونم چه روسیاهم!
خودت گفتی به وقت بی کسی مون
همون جا که نداریم هیچ جا رو
همون وقتی که خیلی بی پناهیم
بگیریم دامن لطفِ شمارو!
شما که ضامن آهو شدی پس
به هر اندازه ای باشه نگام کن!
به هرکی که برات خیلی عزیزه
بگیر دست منو! حاجت روام کن...
◻ شاعر: سیامک عشقعلی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
