متن ضریح

اینجا
سکوت هم صدای خودش را پیدا می‌کند.
آدم دلش را می‌گذارد کنار ضریح
و می‌فهمد بعضی حرف‌ها را باید
با اشک گفت، نه با زبان
نیامده‌ام چیزی بخواهم،
که کلمات همیشه کم می‌آورند مقابل تو.
من فقط آمده‌ام بایستم،
در سکوتی که از هزار دعا پرمعناتر است.
آمده‌ام چشم‌هایم...

دست هایت
ضریح من است
دست هایی که
همیشه حاجت می دهند
پیشانی ات تنها جایی است
برای با خدا سخن گفتن
دریای ثواب است چهره ی نورانی ات
ای تویی که آغوشت
دری است از درهای بهشت
بهشت بوسیدن پای توست مادرم


مجید رفیع زاد

امام رضا (ع)


سلام آقای خوب و مهربونم!
اجازه هست من هم زائرت شم؟
ضریحت رو بگیرم قد عمرم
شده حتی یه لحظه شاعرت شم!

سرم پایینه از بس بغض دارم
منو مهمون آغوشت کن این بار
یه برگم زیر آوار غم و درد
تو این برگو از این پاییز...

ضریح آینه و آب

اشکی بروی گونه خیسش چکید و رفت
نجوا نمود و از دلش آهی کشید و رفت

در ازدحام ساحت محبوب شهر عشق
با خاک راه حضرت جانان خزید و رفت

بی آنکه چشم دل بسپارد به غیر دوست
حتی کبوتری به نگاهش ندید و رفت

با...

رفته ام با پا نه، اما با دلم سمت حرم
روح من رفته سفر جا مانده اینجا پیکرم
قسمتی از خویش را من جا نهادم سال پیش
تکه ای از قلب من جا مانده پیش سرورم
کاش می شد زندگی را جور دیگر زد رقم
تا نباشد ،آن زیارت ،...

برای دیدنت،
معتکف پنجره ام.
♡
قسم به ضریح پنجره،
آمدنت را،،،
-- اجابتی!


(زانا کوردستانی)

من از این دورها

از پشت فرسنگ ها فاصله

قلب سرخم را به سوی تو

به پرواز در می آورم

می آیم تا کنج شش گوشه ات

آنجا که تا آسمان و ملکوت

یک چشم بر هم زدن راه است ...

می آیم تا در آغوش ضریحت عشق را پیدا...