متن ضامن آهو

روزی از دست کریم تو خورد زائر تو
همه‌ی عمر سر سفره‌ی تو مهمان است

«اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یٰا عَلیّ بْنِ موسَی الرّضاء»

(شهسوار توس)

اینجا تمام آینه ها موج می‌زند
انوار فیض و نور دعا موج می‌زند

اینجا مطاف عرش‌نشینان عالم است
کز هر طرف زمین و هوا موج می‌زند

قندیل آسمان بُوَد این گنبد طلا
یا پرتو رضا، ز طلا موج می‌زند

اینجا حریم...

(ضامن آهو)

این همایون بارگه که قبله‌ی دل‌هاستی
مرقد سلطان هشتم، زاده‌ی موساستی

ضامن آهو امام هشتم آن شمس شموس
کز علوّ عزتش، این بارگه برپاستی

خاک درگاهش بُوَد بر اهل دل کُحلِ بصر
بارگاهش قطعه‌‌ای از جنة المأواستی

موسیِ عِمران ز انوارش گزد لب از عجب
کز شرف، انوَر...

ساعت دقیقا هشت با باران رسیدم
قطره به قطره آسمانت را دویدم

مثل کبوترهات گشتم دور گنبد
خورشید را هم خادم صحن تو دیدم

تا کم شود. بار گناه از،روی دوشم
از چشم های خویش منت می‌کشیدم

لبریز ، از عطر حرم شد جانمازم
در سجده ام طعم اجابت را...

سلام ای آنکه جا, در توس داری.
دو تا گلدسته چون فانوس داری.
ضریحت منزل باران بوسه است.
لیاقت بر هزاران بوس داری.
هزاران عاشق دلداده داری.
هزاران غرق در کابوس داری.
هزاران عاشق علامه ی دهر.
چو افلاطون و دیجانوس داری.
گدایان در تو خسروانند
گدایانی چوکیکاووس داری
گداییِّ...

ساعت دقیقا هشت با باران رسیدم
قطره به قطره آسمان را می دویدم


جای کبوترهات گشتم دور گنبد
خورشید را پابند فرمان تو دیدم


تا کم شود بار گناه از روی دوشم
از چشم بارانیِ خود منت کشیدم


لبریز شد از عطر باران جانمازم
در سجده ام طعم اجابت را...

ای ضامن اهو شنیدم غریب نوازی..

دل غریب ما ضامن نمی خواهد اقااا؟؟

یااا امام رضا غریب نوازی کن این دل را..

دلتنگیم آقا غریب نوازی کن ما را ..

المیرا پناهی درین کبود

بود  در  آغاز  راهم ، چاه  و  یک  بیراهه ای
پس بدیدم در میان خواب و رویا چهره آراسته ای
داشت  آن  مرد  نوری  از  خود ، مثل  ماه
بود  احساسم به  او ، مانند  همراه  و  پناه
در  نگاه  و در  کلامش بود،  یک  شایستگی
تا  که  گویم  مشکلم ...

امام رضا (ع)


سلام آقای خوب و مهربونم!
اجازه هست من هم زائرت شم؟
ضریحت رو بگیرم قد عمرم
شده حتی یه لحظه شاعرت شم!

سرم پایینه از بس بغض دارم
منو مهمون آغوشت کن این بار
یه برگم زیر آوار غم و درد
تو این برگو از این پاییز...

به آهوها بگو از راه مشهد زود برگردند
رضا انگور خورده ست و کسی ضامن نخواهد شد

خراسان در شب میلاد تو، عزیزترین جای عالم است. عطر زعفران و گلاب، عطر عود و اسپند، از زمین به آسمان راه می گشاید و تمام عرش نشینان، چراغانی شهری را به هم نشان می دهند که خورشیدی شبانه روز در خاکش پرتوافشانی می کند؛ چه مبارک سحری و چه...