هر آدمی در زندگی باید یک نفر ر...

هر آدمی در زندگی باید یک نفر را برای تقسیم شادی هایش داشته باشد؛ که هر وقت به جایی رسید، قله ای را فتح کرد، دستی را گرفت و قلبی را شاد کرد، او باشد تا برایش تعریف کند و این شادی را با او سهیم شود.
هر آدمی باید یک الهام بخش صلح و آرامش در زندگی اش وجود داشته باشد؛ که در روزگار سختی و تنگدستی مرهم زخم هایش شود، که در پرتگاه های هولناک و گاه غم انگیز دستش را بگیرد ، که تنها او باشد که همه ی بدقلقی هایش را تاب بیاورد و از کنار او ماندن خسته نشود.
هر آدمی باید در زندگی به یک سرچشمه ی بی پایان عشق متصل باشد. که وقت تشنگی و خلاءِ عشق درسینه اش، از سرچشمه های گوارایش بنوشد و سیراب شود . که وقت دلتنگی و بی پناهی کودکی رام شود در آغوش امن مادرش. که یادش برود چند لحظه ی پیش اش را که در تب چه اندوهی می سوخت و می گریست.
همه ی ما در زندگی به چنین آدم هایی نیاز داریم. آدم هایی که ما را از آدم بودنمان بیزار نکنند، آدم هایی که هر وقت بخواهیم عشق را برای کسی زیبا و کامل تعریف کنیم ، انگشت اشاره مان مدام به سوی آن ها باشد، آدم هایی که تنها از قلبشان عشق بجوشد و عشق.
ما در زندگی نه تنها در غم و غصه ها، بلکه در تقسیم شادی ها و دلخوشی هایمان نیز شریکی باوفا و دلسوز می خواهیم.