انتظارت را می کشم هر شب و روز تا بیایی ولی نیامدی...
شاید قسمت من همین بود که تا آخر عمر تنها بمانم....
سرنوشت چیز عجیبیست ولی سخت است....
نمیتوانم به راحتی تحمل کنم...
انتظار کشیدن برای تنها فردی که به اعماق وجودم دست پیدا کرده است هم عذابم می دهد و هم گریانم میکند دائم از خود میپرسم پس سهم من از خوشبختی کجاست...
مگر من چه بدی به روزگار خویش کرده ام که با من در افتاده است...
یک روزی همانند همین حالی که تعریف کرده ام بودم که یکباره به خودم آمدم...
اینگار از خواب بیدار شده باشم و تموم اینها یک کابوسی بیش نبوده است خوشحال و سرحال و شادمان بودم باورم نمیشد که به روال طبیعی خود برگشته ام....
بعد از سالها فهمیدم من بالاخره موفق شده بودم خودم نجات دهنده خودم باشم
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
