یک فاجعه داد می کشد در خانه ریشه از خاک می کشد هر روز
بعد از تو خستگی با جنون عشق اش تریاک می کشد هر روز

می کشد بار عشق سوخته را می برد با خود تا رها باشی
می رود پوچ تر از پوچ باشی نقش ولگرد قصه ها باشی

می شوی خسته از خود که پشت مشتی از خاطره ها جا ماندی
می شوی خسته از خود که یارت را تا به شهر وسیع غم راندی

روز تو شب شبت تاریک تر از شب به خود حمله میکنی هر شب
تو به آزار خودت تن دادی زندگی برایت گریه می کند هر شب

تصویرت را رو به روی آیینه یک چهره ی ناشناس می بینی
گم می شوی پشت صورتک ها عروسکی ناشناس می بینی

روی ساز ناکوک کوک هستی با تو سازش ندارد این دنیا
به نبودن پناه می بری در آخر باز به مرادت نمیرسی اینجا
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
خوش بین