کە تۆم نەما ئەوجا زانیم
خەڵک بۆ پیاسە ناچنە سەر قەڵاتی هەولێر
ھەر یەکەو ڕووەو گەڕەکی ئازیزێک دەوەستێ و
وەکو سەربازێکی پیر لە مەیدانی شکستەکانی خۆی دەڕوانێ!
◇
وقتی تو را از دست دادم، تازه فهمیدم
مردم برای پیاده روی به کلات هولیر نمی روند
بلکه هر کدام به سوی کوی معشوقه ی خود ایستاده و
چنان سرباز پیری در میانه ی میدان، شکست های خود را می نگرند!
شعر: طلعت طاهر برگردان:
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
