بوی گندمزار مویت آسمان را هم گرفت
برق زرین نگاهت ، آشیان را هم گرفت
بر فراز کوه احساسم نشستم ناگهان
آتش احساس تو بال زمان را هم گرفت
از عبوس چهره ات باران سرازیر است و بعد
چشم های خسته ی رنگین کمان را هم گرفت
باغ هم در انتظارت بی قراری می کند
باز هم از دوری تو سایبان را هم گرفت
باز شد یک روزنه در چشم تیز روزگار
باز شد اما ز عشقت بی کران را هم گرفت
یوسفی در چاه کنعانِ دلش افتاده است
از هجوم درد هایش ساربان را هم گرفت
بهزاد غدیری/ شاعرکاشانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
