دست بی نمک
عقلم حریف سرسر دیوانه ات نشد
اشکم بهای خنده ی مستانه ات نشد

ای نارفیق خاطره های جوانی ام
عمرم کفاف خواندن افسانه ات نشد

شمعم که انعکاس نم اشک حسرتم
آئینه دار هر شب پروانه ات نشد

در حیرتم که دل غرق خون ما
نام آشنای خاطر بیگانه ات نشد

حتی اشاره ای هم از آن یار دلفریب
با خاک راه کوچه و کاشانه ات نشد

از لحظه ایکه دیدم و دلبسته ات شدم
چیزی شبیه گوهر دُر دانه ات نشد

این دست بی نمک چه گناهی نموده که
یک لحظه هم شده بسر شانه ات نشد ؟
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
علی معصومی (تعدادی از سروده های بعد از ۱۳۹۹)