در مسیر باد هر لحظه رهایم می کنی
دم به دم با زخمِ هجرت آشنایم می کنی
داغِ سنگینی به دل دارم کجا گویم تو را؟
این کجا گویم تو هر جا نخ نمایم می کنی
بلبلی در مجلس شب بوده ام عمرِ درازی
سنگِ غم بر من زنی حال، کم بهایم می کنی
آخرش ما را به رِندی شهره شهرِ خویش کردی
کاسه عشقت را به دست دارم، گدایم می کنی
عاقبت دیر آمدی تا نوبهار از دست رفت
با جوانی ام! تو محتاجِ عصایم می کنی
بس که شعر تر چکد از تربتم بعد از وفات
تا اَبد در مجلِسِ دوستی، مقتدایم می کنی
سید عرفان جوکار جمالی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
