گل اندام

بگذار دلم در قفس و دام تو باشد

بیچاره هر غمزه بادام تو باشد

تا در سر مژگان سیاهت خبری هست

سرگرم تو باشد، سر پیغام تو باشد

رسوائی اگر بردن نام گل سرخ است

بگذار جهانی همه بدنام تو باشد

من کفتر جلدم که مقدر شده انگار

روز و شب خود را به لب بام تو باشد

آرام نگیرم که همه جوش و خروشم

من رام نبودم که دلم رام تو باشد

ایکاش جهان را به تمنای تو بازم

تا هوش و حواسم گلِ اندام تو باشد

نام تو سرآغاز همه بود و نبود است

تقدیر فلک محو سرانجام تو باشد

♤♤♤

✍علی معصومی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
علی معصومی (تعدادی از سروده های بعد از ۱۳۹۹)