از بین این همه پیراهن و لباس
تو را پوشیدم.
بگو حالا که پیراهنی
چگونه زخم ها را پنهان میکنی
برایم بگو
از فلسفه ی اندامت
از چرایی آنها
بگو کدامیک از آنها
جیب این پیراهن اند
که زندگی یک مرد را درون او جا شوم
و بگو کدام یک آستین این پیراهن اند
که اشک را
که غبار روی گذشته را
با آن پاک کنم
مرا بپوش
شاید آستین درخوری نداشته باشم
اما حواسم به عریانیت خواهد بود.
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
