تو دنیای پر از بی تکیه گاهی چقدر خوبه بدونی یک نفر هست
که وقتی راهتو گم کرده باشه نجاتت میده از اندوه بن بست
نمی ذاره غرورت کم بیاره پر پروازتو یادت میاره
رفاقتی که صادقانه باشه تا وقتی زنده هستی موندگاره
عجب گوهر کمیابیست رفاقت ، هوای سرزمن و عطر خاکه
پر از حکایت کهنه شرابه پر از از طراوت انگور و تاکه...
_برشی از ترانه
ZibaMatn.IR
