بعضی آدما انگار مهره ی مار دارن
انگاری با یه نگاه طلسم میکنن و بند دلتو به خاطرشون گره میزنن ، گره ی کوری که حتی دندون منطق هم نمیتونه بازش کنه.
مهارت عجیبی تو ثبت ثانیه های زندگیت به نام خودشون دارن جوری قلب و ذهنتو اشغال میکنن که آب از آب تکون نمیخوره.
به خودمون که نگاه میکنیم  ما آدم قبلی نیستیم ، ما آینه ای تمام نما شدیم از رخ محبوب
و چقدر زیباست این بازتاب عشق
تلالؤ محبت تو دنیای تاریک بی مهریها
نوازش نگاه یار تو دوره ی سیلی های روزگار
اینا امید میده به زندگی ، به نفس کشیدن ، عشق ورزیدن
و چه خوب که بین این همه تلخی تو طعم شیرین روزگار منی ....
✍هدی احمدی
ZibaMatn.IR

ارسال شده توسط
دلنوشته های هُدی