پاییزدل
برگها می ریزند
شاخه ها غمگینند
خش خش برگ زند داد که ای راه گذر
پا مزن برسر من
من زمانی چون گل
شادوخندان بودم
من زمانی بودم
سایبان در گرما
لیگ زد آتش بر هستی من
بی وفا سردی و دل مردگی پاییزی
من زپاییز و خزان بیزارم
من زعمر کم خود می نالم
لیک چون عمر کم و کوتاه است
چشم به عمر ابدی دوخته ام
جعفرابراهیمی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
