هر زمان محروم از چشم عدالت می شوم
بین این نامردمی ها بد قضاوت می شوم
می کشد آتش به جانم غصه ها بی اختیار
وقتی آزرده دل از بخل جماعت می شوم
کارد وقتی هم نفس با استخوانم می شود
ضرب در دلبستگی ها ، بی نهایت می شوم
می کنم سجده به درگاه الهی با خشوع
می نشینم تا سحر غرق عبادت می شوم
می شود جاری به لب هایم فقط ذکر خدا
خوب می دانم که مشمول عنایت می شوم
بین موج اشک و زاری ، در سپهر آرزو
می کنم پرواز و سرشار از سعادت می شوم
تا که بانو تکیه گاهم هست درگاه خدا
خار چشم دشمنان از استقامت می شوم
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
