عاقبت روزی به آخر می رسند این خواب ها
نقش خواهد بست لبخندت میان قاب ها
خسته ام چون جاده های سوت و کور انتظار
میکشم حسرت برای دیدن رخسار یار
تا بیائی رو به سمت ساعت دیدارها
می نشینم رو به روی جاده ی تکرارها
بسته ام سررشته آمین به دستان قنوت
چشم های من دخیل رشته ای از تار موت
بر مشامم می رسد هر صبح جمعه بوی سیب
من تو رو خواندم میان آیه ی امن یجیب
سالها همسایه ام با ذکر و تسبیح ودعا
یاد من هم باش ای آرامش سجاده ها
مانده ام هرچند عمری بر قرار انتظار
بی قرارم بی قرارم بی قرارم بی قرار
تشنه ی دیدار هستم . آخرین فانوس من
جز شهادت در رکابت نیست در قاموس من
باز هم آدینه آمد شور مستی در من است
شوق دیدار تو ای آیات هستی در من است
می کنی سرسبز روزی انتظار جاده را
جان تازه می دهی این از نفس افتاده
اعظم کلیابی بانوی کاشانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
