100 متن کوتاه هلالی جغتایی ۱۴۰۳ جدید 2025

در عالم بی‌وفا کسی خرم نیست
شادی و نشاط در بنی‌آدم نیست

آن کس که درین زمانه او را غم نیست
یا آدم نیست، یا از این عالم نیست

مگر جانی که هرگه آمدی ناگه برون رفتی؟

مگر عمری
که هر گه می روی دیگر نمیایی؟!!

میل من از جمله ی خوبان عالم سوی توست

مَگَر جانی
که هَرگَه آمَدی ناگه بُرون رَفتی؟

مَگَر عُمری
که هَر گَه می رَوی دیگَر نِمیایی؟!!!!

کار من از جمله عالم همین عشقست و بس

زاهد برو؛ که هست مرا با بُتان شهر

آن حالتی که نیست تو را با خدای خویش

از جنون من و حسن تو سخن بسیارست


قصهٔ ما و تو از لیلی و مجنون کم نیست

بر چاک های سینه منِه مرهم ، ای طبیب

ما عاشقیم و سینهٔ ما چاک چاک بِه!

چون در آغوشت گرفتم
قالب من جان گرفت...!

من از جهان به تو نازم که نازنین جهانى..

ز روزگار مرا خود همیشه دردی بود

غم تو آمد و آن را هزار چندان کرد

تو عمر من و وصلت آسایش عمر من

سرو من برخاست، از قدش قیامت شد پدید

غیر آن قامت، که من دیدم، قیامت را که دید؟

خاک عالم که سرشتند غرض عشق تو بود

هر که خاک ره عشق تو نشد آدم نیست

حالِ من بر همه پیداست، چه پنهان از تو؟

بسکه سودای تو دارم غم خود نیست مرا

گر ازین پیش غمی بود کنون آنهم نیست

ای که از یار نشان می طلبی، یار کجاست؟

همه یارند، ولی یار وفادار کجاست؟

هر بار آیم سوی تو
تا آشنا گردی به من

هر بار از بار دگر
بیگانه تر بینم تو را

رَفت آن تازه گُل و ماند
به دل خار غمش

گُل کجا جلوه‌گر و
سرزنش خار کجاست؟