متن آشنا

نه در دانشگاه
نه در خیابان
و نه در هیچ جای دیگر
من با او
در خلوت خود آشنا شدم
زنی که همیشه
در من بود...
«آرمان پرناک»

در من، منی پنهان
دلی بی جان
که سوزش می رود
چون تیر از پیکان
تمام آن خیالش
در بی خیالی
با خیالی درگیر
امان از این آشفته حالی
دلا گوش کن به تنهایی
تمام زخم دل از آشنایی
دلا گوش کن سحر ریزد
که از تن ها بلا خیزد..!...

صد بار آشنا شده ای با من و هنوز

بیگانه وار می گذری ز آشنای خویش

مرگ ای آشنای قدیمی ای همزاد
نزدیکتر بیا و در چشمانم خیره شو
آنچه این روزها مرا فرا گرفته چیست؟
نامش را در گوشم زمزمه کن

باور کن!
دل که تنگ باشد،
ناگهان،
وسط جمعی، یک نگاه آشنا
مابین خواندن کتاب، یک جمله آشنا
لا به لای قدم زدن تنهایی، در خیابانی آشنا
در حال خرید میوه، یک عطر آشنا
یا حتی در حال نوشیدن قهوه، در کافه ای آشنا
در حال چک کردن موبایل، عکسی...

دستت را به من بده !
می خواهم بِبرَمت دورِ تمام این شهر
بِگردانَمت!
می خواهم شانه به شانه اَت در تمام ِ
خیابان ها و کوچه پَس کوچه های شهر
درمقابل هزاران نگاه زُل زده ی حسود،
باعشق
قدم بزنم و
باصدای بلند
شعرِ دلبرانه
بخوانم تا همه بفهمند...

برمیگردی
یک روز که خالی از توام
از خویش...
و آن روز
هیچ آشنایی را
در چشم هایِ من نخواهی یافت...

پول که باشه همه جا آشنا داری...

ما را تویی ز هر دو جهان خویش و آشنا..

.

ای همیشه خوب!
ای همیشه آشنا!
هر طرف که میکنم نگاه
تا همه کرانه های دور
عطر و خنده و ترانه میکند شنا
در میان بازوان تو...

دلم می خواهد
با کسی آشنا شوم
که از دست دادن من
برایش وهم آور باشد...

نگو شرط دوام دوری است
باور کن همین یک اشتباه
از آشنا بیگانه می سازد ...

هنوز کلی آدمِ اشتباه تو دنیا هست که باهاشون آشنا نشدم

دشمنانم راست می گفتند: در گرداب ها
دست هایت را همین چند آشنا پس می زند

یادم باشد که تنهاییم را برای خودم نگه دارم ، و بغض‌های شبانه‌ام را برای کسی باز گو نکنم ، تا ترحم دیگران را با اظهار علاقه اشتباه نگیرم ، یاد من باشد که فقط برای سایه‌ام بنویسم ...

آشناست
به بوی
قدم هات
کوچه

دستت را به من بده
دست‌هایِ تو با من آشناست
به‌سانِ پرنده که با بهار ...

ما
چه واژه ی آشنایی در رویاهایم...
کاش اقلا می آمدی
تا برای چند روزی
لذت تجربه ی ما شدن من و تو را می چشیدم...

پاییز میرسد که مرا مبتلا کند
با رنگ های تازه مرا آشنا کند

خوشبختی یعنی:
همیشه آدمایی تو زندگیت باشن
که افسوس بخوری چرا زودتر باهاشون آشنا نشدی

هر بار آیم سوی تو
تا آشنا گردی به من

هر بار از بار دگر
بیگانه تر بینم تو را

در میانِ آشنایانم
ولی بیگانه ام