متن اجباری

به دهخدای سرم سوگند
هنوز عشقِ قلم دارم
شکسته وار مرا بنویس
به زورِ قافیه شعرم کن
به استعاره ی جبر و به
جناسِ تامِ رضاخانی
«آرمان پرناک»

از خطِ قرمز روی پیشانی
تا آرزوی کنجِ انباری
ما بغضِ مادرزادِ هم بودیم
در بندِ پوتین های اجباری
آرمان پرناک

از خطِ قرمز روی پیشانی /
تا آرزوی کنجِ انباری /
ما بغضِ مادرزادِ هم بودیم /
در بندِ پوتین های اجباری...
«آرمان پرناک»

شاید تحمل کردن بعضی چیزها سخت باشد
ولی اجباریست؛
مثلِ گرمایِ تابستان
بارانِ پاییز
برفِ زمستان
جایِ خالی اش...

رضا خان هم اگر می دید با چادر چه زیبایی
جهان پر میشد از قانون چادر های اجباری .