صبح؛ انبساطِ نورِ اُمید از پَسِ پرده یِ آویخته به شَک و تردید می دهد باز نوید هور از راه رسید باید از خواب پرید؛ خوابِ غفلت که تو را برده تا مرزِ فَنا! شیمارحمانی
هر دو سرخیم ولی فاصلهء ما از هم پرده هایی ست که در قلب انار افتاده
به این پنجره سالهاست که چشم دوخته ام شاید یک پرده بیایی
پرده ها جنگ در جبهه ی دیوار است! با ادامه ی حصر پنجره ها.
