به سکوت رسیده ام دردنیای وارونگیها جای حرفی باقی نمیماند حرفها همه تیغ دارند و دنیا پراست از جلاد و تیغ عصیانگرانی که زبانشان ،یکه سوارانند و تویی که می باید روانت زخمی شود ایجاست که سکوت هدیه حضرت دوست نجاتت میدهد
دردها در سینه و ، بی همزبانی بهتر است درد با درمان علاجش هر زمانی بهتر است درد دل کن با خدایت رو به قبله در نماز او که باشد غم چرا ؟ پس شادمانی بهتر است هر کسی دنبال دین و رهبر و آیین خود شیوه ی دین مسلمانی...
بنام حضرت دوست من از خورشید تقلید می کنم که به ابرهای تیره اجازه می دهد زیبائیِ او را در زیر هوای مه آلود بپوشانند تا وقتی باز میل به خودنمایی می کند از پسِ ابرهای زشت و ناپاک و بخارهای وهم انگیز که نفَسِ او را تنگ کرده اند...
آرزو دارم؛ خورشید، رهایت نکند غم، صدایت نکند ظلمت شام، سیاهت نکند و تو را از دل آنکس که دلت در تن اوست حضرت دوست جدایت نکند
