متن سکوت تلخ

آنکه همیشه از من و از عشق میسرود
این بار پشت جمله اش اما گذاشته..!!!

به سکوت رسیده ام
دردنیای وارونگیها
جای حرفی باقی نمیماند
حرفها همه تیغ دارند
و دنیا پراست از جلاد و تیغ
عصیانگرانی که زبانشان ،یکه سوارانند
و تویی که می باید روانت زخمی شود
ایجاست که سکوت هدیه حضرت دوست نجاتت میدهد

**زخمِ بی‌نام**

دیگر نمی‌پرسم،
نمی‌خواهم بدانم
که این درد از کدام سایه افتاد
بر تنِ خسته‌ام.

دیگر نمی‌گویم،
چرا که واژه‌ها
در گلوی شب گیر می‌کنند
و هیچ سحری
برایشان راهی نمی‌گشاید.

تنها در گوشه‌ای می‌نشینم،
در دلِ خاموش‌ترین ساعت،
جایی که زخم‌ها،
آهسته
در رگ‌های شب شنا می‌کنند.

حقم...

دزدیدند صداقت صدایم را؛
و سکوت است آن سوی امواج؛
نیست واکنشی از احساس؛
ره به جایی نیست در کششِ پنجره‌ها؛
چه نامردند ثانیه‌های التهاب!

هر کس به سهم خود
از دنیا چیزی برمیدارد
من از دنیا دست برداشتم...

چه خر خودتی هایی که تو دلمون خاک خورد و نشد به صاحبش بگیم

سکوت تلخ خودت را،شبی به معرکه بشکن
از این هوای نفس کُش، بکِش تمامی دامن

نیمی از زندگانی انسان با ناگفته فهماندن، برگرداندن سر و سکوت می گذرد.