متن خیالاتی

زجر کودکی
✍ زانا کوردستانی


چند دقیقه‌ای مانده بود که قطار مسیر من برسد.
روی یکی از صندلی‌های ردیفی ایستگاه نشستم. هیچکس نبود جز پسرکی سبزه با موهای سیاه فرفری.
چند قدم جلوتر، پنج-شش نفر ایستاده و منتظر رسیدن قطار مترو بودند.
نگاهی به کودک بغل دستی‌ام انداختم. چقدر شبیه...

با خیال آمدنت،
--چندی ست،
خیالاتی شده ام!!!



سعید فلاحی (زانا کۆردستانی)

راستش را بخواهی
من یک آدم به شدّت خیالاتی هستم
به قدری خیالاتی که ، بعضاً خودم هم شک می کنم که دیوانه نشده باشم
بگذار برایت تعریف کنم دیگر
مثلاً من همیشه ترس این را دارم ،
یک روز که از خواب بیدار شدم همه جا را زرد ببینم...