سه شنبه , ۲۹ اسفند ۱۴۰۲
شعرهایم قندیل بسته اندسوز فراقت به جانم رخنه کردهخودم را در محاصره یواژه هایی بی احساس می بینمکه الفبای بی تو ماندن رادر گوشم نجوا می کنند بیا و با نور نگاهتآسمان قلبم را بهاری کنکه لب هایم برای سرودنلبریز از شعرندمجید رفیع زاد...
تو بعد از کشف الکل ،شاعرانه ترین کشف بشری من از سرودن تو مست می شوم ......