متن بی احساس

صبر کنم که چی بشه.....
دگر حل هم بشود ذوقی نیست ....
صیاد عزیزی

میدونی چن وقته که حالم نپرسیدی درحالی که بدجوری قاپ دل دزدیدی نمیتونی زمونی واسه من بذاری فکرمیکنم احساسی به قلب من نداری

با کارهایشان ، با رفتارشان و با گفتارشان آنقدر خسته ات می کنند از زندگی که قید همه چیز را میزنی، بعد تو را بی احساس می خوانند!!!

گلایه نامه ها از تو نوشتم
کمی گنگ و ولی گویا نوشتم

تو را بی مهر و کج اندیشه دیدم
تو را آواره در دنیا نوشتم

تو آن زیبای بی احساس هستی
تو یک دامی که پر وسواس هستی

برایم دوزخی ای عشق گمراه
تو یک ناپاک بی اخلاص هستی

𝘦𝘮𝘱𝘵𝘺 𝘰𝘧 𝘦𝘮𝘰𝘵𝘪𝘰𝘯 𝘧𝘶𝘭𝘭 𝘰𝘧 𝘢𝘯𝘨𝘦𝘳
خالی از عاطفه پر از خشم..!

شعرهایم قندیل بسته اند
سوز فراقت به جانم رخنه کرده
خودم را در محاصره ی
واژه هایی بی احساس می بینم
که الفبای بی تو ماندن را
در گوشم نجوا می کنند
بیا و با نور نگاهت
آسمان قلبم را بهاری کن
که لب هایم برای سرودن
لبریز از شعرند...

همیشه فکر می کردم آدم های بی احساسی هستند، همان هایی را می گویم که نه از چیزی خوشحال می شوند و نه ناراحت، نه دل می دهند و نه دل می برند از کسی، از همه چیز و همه کس راحت عبور می کنند، منتظر هیچ اتفاقی نیستند و...

من به تمام آدمهایی که به هر بهانه ای در طول شبانه روز با تو در ارتباطند «حسادت میکنم».
به دوستانت وقتی از ته دل برایشان میخندی و لحظاتت را با آنها ثبت میکنی.
به همسایه ی کناری خانه ات که هر روز صبح قبل از هرکسِ دیگر با تو...

من همان آدم پر منطق بی احساسم...
پس چرا آمدنت، حال مرا ریخت بهم؟

من‌ ‌یه‌بی‌احساسم،
چون ‌همه ‌احساساتمو‌ صرفِ اون ‌بی‌احساس ‌کردم :))

پشت هر زن افسرده ای
یه مرد بی احساس نشسته...