متن محاصره

حرف از فرار نزن
تو
در قلب من
در محاصره‌ای!
بی‌جهت
تلاش می‌کنی!
قانون عشق
تغییر نمی‌کند
درست مثل قانون سربازی؛
حرف‌هایت منطقی‌ست
اما ناشنیدنی!

شعرهایم قندیل بسته اند
سوز فراقت به جانم رخنه کرده
خودم را در محاصره ی
واژه هایی بی احساس می بینم
که الفبای بی تو ماندن را
در گوشم نجوا می کنند
بیا و با نور نگاهت
آسمان قلبم را بهاری کن
که لب هایم برای سرودن
لبریز از شعرند...

دنیای زنده دفن شدن زیرِ دردها
دنیای نم کشیده ی ما پیرِمردها!

ما مهره های کوچکِ از دست رفته ایم
بازنده ایم در همه ی تخته نردها

سربازهای گم شده لبخند می زنند
وقتِ عقب نشینیِ ما در نبردها

دریای سر بُریده ی مان گریه می کند
همراه با جنازه...

دست هایت را
در کمرگاهم حلقه کن
مرا ببوس،،،
تا به محاصره ات در آیم!


(رها)
📕عشق پایکوبی میکند!

زنگ خونه رو زدم، بابام از پشت آیفون میگه: تنهایی؟
میگم: نه! خونه محاصره است. بهتره تسلیم شیم بابا!

هیچی دیگه نمیزاره برم خونه حداقل

پیراهن تو پرچم در باد می شود دردا!سرود ملی من داد می شود . پیراهنم،حصار تنم را که می کَنی آغوشم از محاصره آزاد می شود