متن محاصره

شعرهایم قندیل بسته اند
سوز فراقت به جانم رخنه کرده
خودم را در محاصره ی
واژه هایی بی احساس می بینم
که الفبای بی تو ماندن را
در گوشم نجوا می کنند
بیا و با نور نگاهت
آسمان قلبم را بهاری کن
که لب هایم برای سرودن
لبریز از شعرند...

دنیای زنده دفن شدن زیرِ دردها
دنیای نم کشیده ی ما پیرِمردها!

ما مهره های کوچکِ از دست رفته ایم
بازنده ایم در همه ی تخته نردها

سربازهای گم شده لبخند می زنند
وقتِ عقب نشینیِ ما در نبردها

دریای سر بُریده ی مان گریه می کند
همراه با جنازه...

دست هایت را
در کمرگاهم حلقه کن
مرا ببوس،،،
تا به محاصره ات در آیم!


(رها)
📕عشق پایکوبی میکند!

زنگ خونه رو زدم، بابام از پشت آیفون میگه: تنهایی؟
میگم: نه! خونه محاصره است. بهتره تسلیم شیم بابا!

هیچی دیگه نمیزاره برم خونه حداقل

پیراهن تو پرچم در باد می شود دردا!سرود ملی من داد می شود . پیراهنم،حصار تنم را که می کَنی آغوشم از محاصره آزاد می شود