پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
پروانه شعری سروددر صراحتِ آتش؛عشق یعنی:(( دو بالِ سوخته ))....
اسبِ صراحت لگد می کندتمامی شعرهای بی بُته را، وقتی که استعاره در گیجگاه کلمات می چَرَد....
از بارانِ احساس گفتی- با صراحت - چنان که زیرِ بارشِ یقینخیس شدیماینک فصلِ رویشِ اشک است و اندیشه هایِ تَر ....
من زاده ماه آذر هستم...اگر مرا میخواهی باید با غرورم بخواهی...اگر مرا میخواهی باید با پیچیدگی ام بخواهی...اگر مرا میخواهی باید با صراحتم بخواهی...من با بقیه متفاوتم.......
