متن عقل و دل

در به در کوی تو شد،
عقل و دل و جان و تنم.

گـرفــتـارم مــیان عــــقـل و دل در حـیرتم دائم

که آسان نیست دل کندن نه دیدارت شود ممکن

به سویدایِ دلم؛ لشکَرِ عقل آمد و بَس
دلِ ویران شده را؛
حاجتِ دلدار کجا؟

عقل و دل روزے زهم دلخور شدند
هر دو از احساس  نفرت  پر شدند

دل  بہ  چشمان  ڪسے وابستہ بود
عقل از  این  بچہ  بازے  خستہ بود

حرف حق با عقل بود  اما  چہ سود
پیش   دل   حقانیت    مطرح   نبود

دل  بہ  فڪر  چشم مشڪے فام بود
عقل   آگاہ   از  ...