پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
از خیالِ دیدنِ چشمانِ پاکِ نابِ تو می کشد هرشب زبانه ، خواب من بر خواب تو -- -- -- -- -- -- -- یاد آن دفتر شعری که دگر باز نکردم.....
قصه به قصه خواندنتهجومِ هجمه های دردبه وقت شب نماندنت حسرت بوسه های تربه کعبه گاهِ دامنت به می شکاندن از سرلبش به لب نهادنتبه من ، به تو ، به غمبه عاشقانبه تکّه های جانِ منبه جانمازِ فاسقان که غم خدایِ من نبودجوانه های درد تو کشیده شد بر آسمان....
خویش از خویش برانم که کجا را برسم ،،،،،،،،،،،،،،،، غصه بر غصه گذارم که کجا را برسم ،،،،،،،،،،،،،،هرکجا را برسم باز بگویم که کجا را برسم ،،،،،،،،،،،،به کجا راه رسم باز نگویم که کجا را برسم ،،،،،،،،،،،،،....
از عشق رمیدیم و دمیدیم و جدایی خواستیم در کوی دل از ماه ثنایی خواستیم در مزرع عشق چریدیم و شب هنگام خزان می در بر میخانه گذاشتیم و خدایی خواستیم...
خواب دیدم خواب بودی قصّه ای در قاب بودیمثل شبنم های سرخ گونه ای شب تاب بودی.یاد کردم بودنت را ، نیمه شب بوسیدنت را. ناگهانی که تمامِ شب ، لب هایِ تو بودو تمام قصّه ها ، یِکّه در خوابِ تو بودقابِ این قصه شکست...
ی وفا بودیم وز عشقی گران در نوایه بی نوایی هم زبان بس خیانت کردیم و کردیمش نهان عشق را کشتیم و این باشد عیان ...
در نگاهِ حسرت انگیزِ دلم ساقیان درد هی دف میزنند گفته بودم میروی اما دلم مثل اکنون هی نظرپس میزندمیروی وآخر این قلبِ غریب با نبودت هی غریبی میکند خاطرات تلخ دیروزت دگر در خیالم دلفریبی میکند ....
حافظا کو حالِ دورانی که میگفتی : ، اینگونه نِی خواهد بماندحالِ دوران ،؛ که هر روز و شب و سال و مِهَش یکسان بماندزخم هایه پینه بسته بر زمان ، شاید این بود که بی درمان بماندآتشِ شوریدهٔ عَطْشِ عیان ، بی گمان این نیز بی پایان بماندکودکِ بیچارهٔ فالت به دست ، این چرا تا آخرش عریان بماندمادره بی شوهره چشم انتظار ، آنم آخر کفنش گریان بمانداین و آن کردن در این اوقاتِ تلخ روزگار از سره تفسیر و بر تدبیر نیست این سخن کز سر به در آمد ز تو ...
صبحِ بی تو ، مثِ سالِ بی بهاره ،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،، مث اون جمعه غروبا ، غم و دلتنگی میارهمث یه مادرِ خسته ، که تو باغچه گل میکاره ،،،،،،،،،،،، تا که روزی بیاد و با خودش شادی بیارهمث یه سواره رَسته، که جلوش پُلا شکسته ،،،،،،،،،،، ولی باز امیدو داره ، که به دل داره یه چاره که نمیشه ریسمونایه ، تابِِ عشقش پاره پاره یا همون بادبودنِ کشتی ، که به آسمون سواره ،،،،،،، یه وَرش دِلگیره دریا و تَنِ...
و نگاه سرد و تکراری که چه دنیای پوچ و بی باری به کدام گناه میدهم تاوان ؟ به همین گناهِ بی کاری ؟من که سال ها جنگیدم به امید روزِ بی زاری ولی امروز بر جان دیدم که شدم غرقه بیماری و که میداند، این دل که چه میکشد ز بیداری که ترحم نیاز شد بر این دل بی قرار ، مقداری رسم دنیا این است، صامد؛ که اگر دل داری ، فکر در سر داری بی گمان، هیچ زمان، نشوی دلداری...
زندگی بال پرندست، قفس میخواهد. زندگی حسرت مرد است، نفس میخواد. زندگی باغچه عشق، زندگی پنجه دریا، زندگی خار بیابان، زندگی خاری صحرا ................
امشبو بمیرم بزا دستاتو بگیرم بزا باز یبار دیگه پایه خنده هات بشینمبزا با چشای خستم صورت ماهتو ببینمبزا غنچه های دردو با غبار گریه هات بچینم بزا با بارون گریه، خیابونا رو گِل بگیرم بزا اون قند لباتو توی قندونم بچینمبزار این قلب شکسته یبار دیگه جون بگیره تاریخ خلق :99/10/15 نقل قولبزا = بزار (بگذار)...
گاهی حس میکنم نفس هایم مامور شده اند تا آغوش مرگ را نزدیک و نزدیک تر کنند. سوزش زخم های سرنوشت لحظه به لحظه زندگی ام را فرا گرفتهغروب هایی ک با چشمان خسته ام بر رفتار خاطراتم نقش می بندد و صبح هایی ک رگ های بدنم قبول دارش نیستند. گاهی حس میکنم تاریکی شب را به نام من سروده اند، سردی شب های زمستانی خاطراتم را متلاطم می کند...
زندگی کاغذ خود را من فرض کرد ؛ قلمی از جنس آهن، جوهری از جنس آتش؛هرچه را میخواست بر من روا کرد...
شاید این عصرِ غم انگیز،دل انگیز شود شاید این ثانیه ها خاطرِه شیرین شودشاید این دفتر شعر طمع مور شودشاید این چاه عمیق کفنِ کورو چه می داند دل به کجا خواهم رفتبه کدامین سو، به کدامین سمت....
لحظه به لحظه بودنت دریغ می کند مرا امشب و این ثانیه ها حریص می کند مرانگاه میکنی به من صدا میزنم تو راو این صدایی خواندنت و این هوای بودنت و این گناه دیدنت حواس می برد ز من خراب می کند مرا...
برگشتم و دیگر جایی برای خواب نبود. برگشتم و دیگر چشمی در انتظار نبود، دستی در احتضار نبود ماهی در آب نبود حدسم سراب نبود جام شراب نبود حقم حساب نبود محمد صالح خوب...
عنوان شعر : بارون تنهاییباز بارون، یه هوایه آروم نشستن لب پنجره با یه قلب داغونبازی با صدای نادون به یاده خاطره هامونمینویسم خنده هاتو با زلاله چشم گریوندوباره ودای بارون دوباره اسم خیابوندوباره نگاه مجنون دوباره چشای حیرونبسته شد یاد دقایق خسته شد بند حقایقدوباره بوی شقایقدوباره حس یه عاشقمحمد صالح خوب...
