پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
از ظلمت شب گذشتی ای دیده ی منبرخیز که نور می دمد کوبه ی دل...
از پس ظلمت بسی خورشیدهاست...
شمعی بس است ظلمت آیینه خانه را ...رنگین شود ز یک گل خورشید ، باغ صبح...
بعد نومیدی بسی امیدهاستاز پس ظلمت، دو صد خورشیدهاست...