متن کبوتران

☆رباعی☆
دلبسته چنان کبوتران پر میزد
بر قامتِ خود عطرِ معطر میزد

تا گنبد و گلدسته،رضا بود رضا
با شوق وصال حلقه بر در میزد

سپیده اسدی باتخلص مهربان

موش میخ کوب
همراه علف تازه
در چاه تاریک
ردپای کبوتر

التماست نمی کنم
هرگز گمان نکن که این واژه را
در وادی آوازهای من خواهی شنید
تنها می نویسم بیا
بیا و لحظه یی کنار فانوس نفس های من آرام بگیر
نگاه کن
ساعت از سکوت ترانه هم گذشته است
اگرنگاه گمانم به راه آمدنت نبود
ساعتی پیش
این انتظار...