متن ردپا

چشم هایت
به درد سرت می ارزد

مردی میان سه ضمیر
مبهوت مانده
من رد چشمان  تو را 
او  رد مرا دنبال می کند

کافه تنهایی را  
خشت به خشت آجرها
در گوش هم
زمزمه می‌کنند
برگشته و چون همیشه
فنجان دلتنگی  را
سر می کشد

جایی برای قدم زدن درشهر نیست برای من... وقتی هرجا پا می گذارم رد پایی از،عابری ست که با خاطراتش از آنجا عبور کرده ...ومن با تردید راه میروم نکند خاطر کسی آزرده شود ...رد پاهای مانده در برف گواه است ...

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی
کانال شهد شیرین

زمستان
تا جا برای جان دادن دارد
در تقلای جویدنِ ردپاهای من است
می دانم
او تمام می شود
اما ردپاها...
«آرمان پرناک»

ادامه نده
ردپاها را ادامه نده
چون
قرار نیست به جایی برسی
زمستان
زودتر از حرفِ اوّلش
به حرفم رسید
راه کج کن برو
با توأم
ای که تا قلب
در برفی
ای شبیه ترین به من
برگرد به فصلِ کودکی...
«آرمان پرناک»

موش میخ کوب
همراه علف تازه
در چاه تاریک
ردپای کبوتر

ردپای بغضی که تو گلو مون ترکید و هیچ کس

نفهمید رو، فقط  آب تونست پاک کنه

فاطمه مهری

تو گوشه دِنج هر کلامی
که عطر و بوی عشق میدهی
تو همان شعر باران خورده ،
با نَم ذرات اَشک را می مانی
که در کلام جاری شدی
چه زیباست صدایت زدن، وجانم گُفتنت
تو لَمس دِل اَنگیزی
برای لَم دادن ،شانه های یک عصر پاییزی
اَز پَس کوچه...

درپس خاطره ها
باران بوسه میزند
ردپای قدم های تورا...!

راه که می روی عقب می مانم …



نه برای اینکه نخواهم با تو هم قدم باشم …



می خواهم پا جای پاهایت بگذارم …



می خواهم رد پایت را هیچ خیابانی در آغوش نکشَد …!!!



تو تماما” برای منی

درست همان روزی که بار و بندیل احساست را بستی و کفش های رفتن را به پا کردی!
بدون این که ذره ای به حال ناخوش من بیندیشی
به منی که لحظات کنار تو بودن را نفس می کشیدم !

شاید از همان اول می دانستم!
می دانستم!
که این...

من گذشته را خوب بِ یاد دارم،
آن خیابان قدیمی
در کنار عشق کهنه،
با باران پاییزیش...
برگهای زرد و نارنجی به کنار جدول
حتی خوب بِ یاد دارم
آن چشمان جنون انگیز را،
خنده های بی محابا
و بی دلیلی که دلیل شادیه ما بود؛
من بِ یادم دارم...

شاعر محمد حسین کاظم زاده

دلم گرفته از این روزهای تکراری
کجاست خلوت بی انتهای تکراری

به قصه های نفس گیر خویش می خندم
هزار و یک شب پُر ماجرای تکراری

زبان درد مرا هیچ کس نمی فهمد
می آورند برایم دوای تکراری

به جستجوی کسی سالها سفر کردم
رسیده...

با رفتنت گویی تمام شهر تنها یک خیابان شده است!
که مدت ها مارا به کنار هم در آغوش میکشید،
این روزها فقط ردپای من است و من...
کاش بارانی ببارد بلکه بشورد ردپارا
که کسی مرا بی تو نفهمد.
.

بوسیدمت با اینکه دیدم در هوایت
پاسخ نداد این بوسه ها را گونه هایت

رفتی و من در تشنگی ترجیح دادم
لیوان آخر را بریزم پشتِ پایت

رفتی و من با چشم هایم پهن کردم
فرشی به زیر قامتِ نا منتهایت

گفتم نرو با خواهش و با گریه زاری
وقتی...

برف می‏ بارد ، به آخر خیابان رسیده ‏ام
پشت سرم را نگاه می ‏کنم و رد پای تنهایی ام را می ببینم
که از دور دست ها شروع شده است