متن علف

شنیدم که گفتی
هنوزم بیادت
غزل می‌سرایم
و من،
در خواب‌های شبانه‌ام
با ماه قهر کرده‌ام
ماه، که هر شب
با چمدانی از خاطره‌ها
از پنجره‌ام عبور می‌کرد
و حالا
تنها سایه‌اش
روی دیوار می‌رقصد

نفس‌هایم
در قفسِ شیشه‌ایِ سینه‌ام
پشتِ پرده‌ای از مه
گیر افتاده‌اند
قلبم
مثل ساعتِ شکسته‌ای...

پیراهن خاکستری آسمان/ دکمه ندارد
مثل ابرهایی که / باران ندارند
و علف های هرز / به دهان هیچ بزی / خوش نمی‌آید.

موش میخ کوب
همراه علف تازه
در چاه تاریک
ردپای کبوتر

دﺭﺧﺖ با غرور به ﻋﻠﻒ ﮔﻔﺖ : ﺍﺯ ﻟﮕﺪ ﻣﺎﻝ ﺷﺪﻥ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺸﺪﯼ؟
ﮔﻔﺖ : ﺗﺒﺮ ﮐﻪ ﺧﻮﺭﺩﯼ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﯽ که،ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻡ ﺗﻮ ﺍﺯ ﺧﻮﺩی

تکاندن علف از شانه های کوه ست
آن چه را که دیدگان من می جوید
یا گل سرخی که هرگز
رنگ مزار نخواهند دید
چرا این قدر دلم نمی آید نخواهمت؟