پنجشنبه , ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۳
چایِ طَعمیفقط چایبا اسانسِ لبخندَش...آن هَم در یکعصرِ خسته یِ کاری......
این عصرچقدر غم‌انگیز است!انگار در تمام قطارها و اتوبوس‌ها تو دور میشوی ......
این عصرهای پاییزی عجیب بوی ِ نفس های ِ تو را می دهد ...!گوئی ... تو اتفاق می افتی و من دچار می شوم ......
از آفتاب هدف‌مند ِ عصرِ خود، نگریز !...
